κοβελλίτης

ο

(ορυκτ.) ο κοβελλίνης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. covellite, από το όν. τού Ιταλού χημικού Nicolo Covelli + κατάλ. -ite (πρβλ. -ίτης)].